De bibliotheek is pas verhuisd naar een ander gebouw en dat vieren ze met cadeautjes die in boeken zijn verstopt door middel van cadeaukaartjes. Mijn fantasie slaat daarvan direct op hol! Het lijkt me fantastisch dat iemand over vijftig jaar een vergeten cadeaukaartje vindt van iets wat helemaal niet meer kan. Dat je een cadeaubon van een ijssalon wint, maar dat je tegen die tijd een boete krijgt als je suiker eet. Waardoor ijs (in het openbaar!) een luxe is geworden die alleen nog maar voorbehouden is aan hele rijke mensen die de boete kunnen betalen. En dan heb ik 1984 van George Orwell nog niet eens helemaal gelezen. Een soort toekomst archeologie. Was ik geen architect geworden dan misschien archeoloog.
3D cadeautje van Wereldprint
Oja, ik won dus een cadeaubon van Wereldprint voor een 3D geprint poppetje. René dacht direct dat dat leuk voor P zou zijn. Ik dacht in tweede instantie ook dat dat leuk voor P zou zijn omdat we niet echt consequent hebben bijgehouden hoe hij is gegroeid. Dus om et goed te maken dat we niet hebben opgemeten hoe groot hij was toen hij twee jaar werd kunnen we een 3D selfie van hem laten maken als hij drie is, hahaha. Kan hij daar in de toekomst als puber ook niet gefrustreerd over lopen doen als we dat op deze manier compenseren. Opgelost. Het lijkt me ook heel grappig dat hij dan in zijn spel een poppetje van zichzelf kan neerzetten.
Het doet me denken aan één van mijn lievelingsboeken toen ik jong was: Indiaan in de kast, van Lynne Reid Banks. Kent iemand dat? Van die indiaan die tot leven kwam in een medicijnkastje. En dat je zelf eigenlijk ook wel een keer zo klein zou willen zijn.
Van Iris had ik al een keer gehoord dat je voor een 3D selfie wel even stil moet staan in de scanner, dus ik ben benieuwd hoe we dat gaan oplossen, maar ik heb nog een paar maanden tot zijn derde verjaardag om daarover na te denken.
“In welk boek zat die cadeaukaart nou?” wil je weten? Echt en eerlijk!
Geef een reactie