Persoonlijke blog

Vannacht danste de nieuwste spruit de salsa in mijn buik. En dat is lastig slapen dus een prima moment om te piekeren. Mijn blog Stoelendansen bestaat bijna een jaar en ik vind er een aantal dingen van:

• het is net zo leuk als ik dacht
• het schrijven kost veel, echt véél meer tijd dan ik had gerekend
• en er komen ook nog een hoop andere dingen bij kijken

Dat an sich is het punt niet. Wat ik onmogelijk had kunnen voorzien was de wendingen die ons leven het afgelopen jaar zou nemen. We wilden erg graag nog een kindje, maar omdat dat niet zo vlot ging hield ik niet direct rekening met alles wat bij een eventuele zwangerschap komt kijken. Daarbij was de zwangerschap van P een stuk makkelijker dan deze, dus de extreme vermoeidheid en misselijkheid waren nieuw voor mij. Dat was in november. Daarnaast kregen we te maken met het overlijden van mijn tante en het regelen van de hele afwikkeling vanaf december.
Sinds januari zijn we intern aan het verhuizen. De zolder is opgeruimd, mijn werkkamer wordt ingepakt en daarna richten we P z’n nieuwe kamer in. Ook zijn we het huis van mijn tante aan het opruimen, dus dat zijn twee verhuizingen tegelijkertijd. Ik hoop dat het in maart allemaal weer klaar is.
Tot slot kreeg ik het ook een stuk drukker door nieuwe opdrachten met allemaal dezelfde deadline op eind april. Maar dat van die deadline ligt aan mijzelf natuurlijk, en de salsadanser in mijn buik.

geluk

Van de zwangerschap, P en René en de ruimte die we nog in ons huis hebben tot de nieuwe ontwerpopdrachten: ik ben overal even gelukkig mee. Maar die blog… dat schiet er dus een beetje bij in. Ik ga niet zeggen dat ik een pauze neem of dat ik tijdelijk stop (hoewel ik de afgelopen maanden regelmatig heb overwogen de blog even op ‘zwart’ te zetten). Het ritme dat ik voor ogen had ga ik nu niet redden, maar een blog, en zo heb ik Stoelendansen voor een deel bedoeld, is ook de geschiedenis van ons leven. En dit is wat het leven nu even is. Daarbij komt dat de nieuwe opdrachten en nog een andere spannende ontwikkeling ontzettend leuk en interessant zijn om over te schrijven. Ik moet alleen leren een beetje geduld te hebben en niet alles tegelijkertijd willen.

Dit is wat het leven nu even is.

Ik heb besloten om het los te laten. Dus dat. Even wat minder, en soms ook wat andere inhoud dan ik van te voren had bedacht. Ik heb die vrijheid nu even nodig. De foto bovenaan de pagina? Allemaal mooie laagjes, en interessanter dan een gladgestreken geheel.